Bila kita kate 'I'm in love', adakah kte btul2 cintakan dia?
Or just anggap dia sebagai org yg dpt kte luahkan segala masalah kite?
Bila kite kate "Im in love', adakah kte sanggup susah dan senang bersama?
Atau kite akan berpaling kepada yg mampu berikan kesenangan pd kite semata?
Bila kite kate 'I'm in love', adakah kite hanya cintakan baik nya sahaja?
Namun bile kite lihat yg buruk....lupe terus pd kebaikannya?
Bila kita jatuh cinta dlm keadaan sebegini? Adakah kite akan mengambil keputusan untuk berkahwin dengannya? Sehidup semati...dan mencemari erti cinta itu?
tidakkah kite terfikir...hidup yang akan ditempuhi di alam perkahwinan?
berhadapan dengan baik dan buruknya? Tidur ditemaninya saban malam....
Adakah kte sanggup berjanji untuk mengahwininya namun pd masa yg sama kite letakkn harapan juga kpd yg lain...dan katakannya kte serahkan semuanye kpd Tuhan?
Tuhan mmg yg tentukan mase depan kite...jodoh..dan ajal kte....
namun...
jika kite cinta,kta perlu yakin pd cinta kita....dan biarlah serahkan pd takdir Allah.
Tak perlu la cinta...tapi mata mencari org yg lebih baik...kemudian letakkan semuanya untuk ketentuan Tuhan...
kita memang mengharap yg terbaik..tp baikkah kite untuk mencari lelaki sempurna namun tidak menghargai cinta itu sendri...
Terdesakkah kita mencari cinta?
Soalan saya...adakah semudah itu cinta kita?
Adakah serapuh itu keyakinan kita pada cinta kita?
Tepuk dada..tnye la hati..
No comments:
Post a Comment